மீளவே முடியாத
வெளியொன்றிற்குள்
துப்பாக்கிகளின் முனையில்
தள்ளப்படுகிறோம்
ஆயிரமாயிரம் கண்கள்
உன்னை மேய
சாலையோரம் நீ மலம்கழிகிறாய்
சாலையோரம் நீ குளிக்கிறாய்
சாலையோரம் நீ பாலுட்டுகிறாய்
பிச்சையெடுத்த உணவை உண்கிறாய்
வெளியெங்கும் நிரம்பித்தழும்புகிறது
அகோர சிரிப்பின் ஒலிகளும்
விஷமேறி பழுத்த கைகளும்
நீ ஒரு துர் ஆத்மாவாக
மாற எத்தனிக்கும் அந்த கணம்
பாலுக்கு அழும் குழந்தை
கண்விழிக்கச் செய்கிறது .
வெளியொன்றிற்குள்
துப்பாக்கிகளின் முனையில்
தள்ளப்படுகிறோம்
ஆயிரமாயிரம் கண்கள்
உன்னை மேய
சாலையோரம் நீ மலம்கழிகிறாய்
சாலையோரம் நீ குளிக்கிறாய்
சாலையோரம் நீ பாலுட்டுகிறாய்
பிச்சையெடுத்த உணவை உண்கிறாய்
வெளியெங்கும் நிரம்பித்தழும்புகிறது
அகோர சிரிப்பின் ஒலிகளும்
விஷமேறி பழுத்த கைகளும்
நீ ஒரு துர் ஆத்மாவாக
மாற எத்தனிக்கும் அந்த கணம்
பாலுக்கு அழும் குழந்தை
கண்விழிக்கச் செய்கிறது .
1 comment:
மனதில் வலியலைகளைக் கிளறும் அழகான கவிதை. வாழ்த்துகள், ப்ரவின்ஸ்கா.
-சக கவிஞன் ஏகாந்தன்
Post a Comment