எண்ணற்ற மனிதர்களின் வாழ்வில் ஒளி ஏற்றி வைத்தவர் எங்கள் வாழ்வுக்கும் ஒளி ஏற்றி வைத்தார் என்பதில் எந்த வியப்பும் இல்லை .எங்கள் பள்ளிப் பருவத்திலிருந்தே தி .க .சி தாத்தாவையும் , ஆச்சியையும் தெரியும் .21 E சுடலைமாடன் கோவிலுக்குச் சென்றால் என் தாயாரும் , தங்கையும் ஆச்சியிடம் ஊர் கதைகள் பேசி வருவார்கள்.நாங்கள் காரைக்குடிக்கு கல்லூரிக்குச் செல்லும் போது ,ஜனநேசன் சித்தப்பாவுக்கு கடிதம் எழுதிக்கொடுத்தும் , தொலைபேசி செய்தும் எங்களை நன்றாகப் பார்த்துக்கொள்ளும் படி கேட்டுக் கொண்டார்கள். சித்தப்பா வீட்டில் நாங்கள் அவர்கள் பிள்ளைகளை போலவே இருந்தோம் ,இருக்கின்றோம் .அந்த பூஞ்சோலைக் காண வழியை தி .க .சி தாத்தா எங்களுக்குக் காட்டித்தந்தார்கள் .சித்தப்பாவோடு எப்போது தொலை பேசினாலும், எங்களை விசாரிக்காமல் இருக்க மாட்டார்கள்.நாங்கள் சித்தப்பா வீட்டில் இருந்தால் நாங்களும் தாத்தாவோடு பேசுவோம் .நான் ஒரு கவிதையை எழுதி சித்தப்பாவிடம் காண்பித்தேன், சிரித்துக்கொண்டே வாங்கிக்கொண்டார் பின்பு அந்த வாரம் வண்ணக்கதிரில் அந்த கவிதை பிரசுரமானதும் அதை மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடன் என்னிடம் காண்பித்தார் .
ஒருமுறை பேசும்போது "கவிதை நல்லாவந்திருக்கு ,நிறைய வாசிங்க நிறைய எழுதுங்க ,ஜனநேசன் சித்தப்பா கிட்டையோ ,அப்பா கிட்டையோ காட்டி சரிபார்த்துக்கனும்" என்றார்கள் . பிறகு வேலை தேடும்போது ,எனக்கு அவர் உறவினரின் நிறுவனமொன்றில் வேலை வாங்கித் தந்தார்கள்.
எங்கள் திருமணமெல்லாம் அவர்களின் தலைமையிலும் ,நல்லாசியிலும் தான் நடந்தது . நெல்லைக்குச் சென்றால் அப்பா , நான் ,என் மகன் மூவரும் சென்று நேரில் பார்த்து வருவோம் .எப்போது சென்றாலும் வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பி விட்டுத்தான் போவார்கள் .
நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு தாத்தாவை நெல்லையில் உள்ள வ. உ.சி திடலில் புத்தகக்கண்காட்சியில் சந்தித்தேன்.நிகழ்ச்சி முடிந்து நடந்து வந்துகொண்டிருந்தார்கள் . என்னை பார்த்ததும் " வாங்க ..வாங்க ..எப்படி இருக்கீங்க என்றார்கள் ", அப்பா சவுகர்யமாக இருக்கிறார்களா என்று விசாரித்தார்கள் .உடனிருந்தவரை "இவரு சரவணன் ,இப்ப எனக்கு உதவியா இருக்கார் , சினிமா துறை சார்ந்து படித்திருக்கிறார் " என்றார்கள்.பிறகு சரவணன் பக்கம் திரும்பி "விசாரித்ததுல இன்னைக்கு லெனின் வர்ற மாதிரி தெரியல ,நாளை அல்லது நாளை மறுநாள் வருவர் போல , உங்களைப் பற்றி பேசுகிறேன்." என்றார்கள். சரவணனையும் என்னையும் "வாங்க சாப்பிட்டுட்டு போலாம் " என்றார்கள் .நாங்கள் சாப்பிடவில்லை ,அவருக்கான டோக்கனில் இரண்டு சப்பாத்தியும் ,ஒரு காப்பியும் வாங்கி வந்தார் சரவணன் . மதியம் சாப்பிட பிடிகல அன்ன துவேசமாய்டுது ,இப்ப கொஞ்சம் பசிக்கிறது " என்று சிரித்துக்கொண்டே சாப்பிட்டார்கள் .ஆட்டோவில் போகும் போது சித்தப்பாவின் (ஜனநேசன் ) "முரண்நகை" சிறுகதையை சிலாகித்துக்கொண்டே வந்தார்கள் .இறங்கியதும் "வாங்க வீட்டுக்கு போவோம் " என்றார்கள் ."வயசாயிடுது ,இருட்டு வேளைல சரியா கண்தெரிய மாட்டேங்குது" என்று சொல்லிக்கொண்டே நடந்தார்கள். "கி.ரா வுக்கு செப்டம்பர் வந்தால் 91 ஆக போகுது , என்னோட ஒரு வயசு சேத்தி "என்று சொல்லி அண்ணார்ந்து பிரம்மாண்டமாக சிரித்துக்கொண்டார்கள்.வீட்டுக்கு வந்ததும் "குறுந்தொகை(திருவேந்தி) " புத்தகத்தை தந்தார்கள்.மகன் எழுதியது படியுங்கள் என்றார்கள் .
"என்ன வேலை இருத்தலும் ,படிக்கிறதையும் ,எழுதுவதையும் ,நிறுத்த வேண்டாம் ". என்றார்கள் .
"அப்புறம் வீட்டுக்கு போனதும் , அப்பாகிட்ட , வல்லிக்கண்ணன் புத்தகம் ஒன்றும் ,"எஸ்.பொ" கிட்ட சொல்லி அவர் கொண்டு வரவேண்டிய புத்தகமொன்றும் ,இன்னும் இரண்டு மாசத்துல கொண்டு வரச் சொன்னேன்னு சொல்லுங்க ". "அந்தப் புத்தகங்களை , என் கண்ணுள்ள போதே பார்த்திடனும் " என்றார்கள் மாத்திரையை விழுங்கிவிட்டு .
"இன்னும் மூன்று மாதம் கூட தாங்க மாட்டேன், மறக்காம சொல்லுங்க " என்றார்கள் .கனத்த மனதுடன் அன்று விடை பெற்றுக்கொண்டேன்.
கட்டுரையாளர் : கழனியூரன் மகன் .
ஒருமுறை பேசும்போது "கவிதை நல்லாவந்திருக்கு ,நிறைய வாசிங்க நிறைய எழுதுங்க ,ஜனநேசன் சித்தப்பா கிட்டையோ ,அப்பா கிட்டையோ காட்டி சரிபார்த்துக்கனும்" என்றார்கள் . பிறகு வேலை தேடும்போது ,எனக்கு அவர் உறவினரின் நிறுவனமொன்றில் வேலை வாங்கித் தந்தார்கள்.
எங்கள் திருமணமெல்லாம் அவர்களின் தலைமையிலும் ,நல்லாசியிலும் தான் நடந்தது . நெல்லைக்குச் சென்றால் அப்பா , நான் ,என் மகன் மூவரும் சென்று நேரில் பார்த்து வருவோம் .எப்போது சென்றாலும் வாசல் வரை வந்து வழியனுப்பி விட்டுத்தான் போவார்கள் .
நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு தாத்தாவை நெல்லையில் உள்ள வ. உ.சி திடலில் புத்தகக்கண்காட்சியில் சந்தித்தேன்.நிகழ்ச்சி முடிந்து நடந்து வந்துகொண்டிருந்தார்கள் . என்னை பார்த்ததும் " வாங்க ..வாங்க ..எப்படி இருக்கீங்க என்றார்கள் ", அப்பா சவுகர்யமாக இருக்கிறார்களா என்று விசாரித்தார்கள் .உடனிருந்தவரை "இவரு சரவணன் ,இப்ப எனக்கு உதவியா இருக்கார் , சினிமா துறை சார்ந்து படித்திருக்கிறார் " என்றார்கள்.பிறகு சரவணன் பக்கம் திரும்பி "விசாரித்ததுல இன்னைக்கு லெனின் வர்ற மாதிரி தெரியல ,நாளை அல்லது நாளை மறுநாள் வருவர் போல , உங்களைப் பற்றி பேசுகிறேன்." என்றார்கள். சரவணனையும் என்னையும் "வாங்க சாப்பிட்டுட்டு போலாம் " என்றார்கள் .நாங்கள் சாப்பிடவில்லை ,அவருக்கான டோக்கனில் இரண்டு சப்பாத்தியும் ,ஒரு காப்பியும் வாங்கி வந்தார் சரவணன் . மதியம் சாப்பிட பிடிகல அன்ன துவேசமாய்டுது ,இப்ப கொஞ்சம் பசிக்கிறது " என்று சிரித்துக்கொண்டே சாப்பிட்டார்கள் .ஆட்டோவில் போகும் போது சித்தப்பாவின் (ஜனநேசன் ) "முரண்நகை" சிறுகதையை சிலாகித்துக்கொண்டே வந்தார்கள் .இறங்கியதும் "வாங்க வீட்டுக்கு போவோம் " என்றார்கள் ."வயசாயிடுது ,இருட்டு வேளைல சரியா கண்தெரிய மாட்டேங்குது" என்று சொல்லிக்கொண்டே நடந்தார்கள். "கி.ரா வுக்கு செப்டம்பர் வந்தால் 91 ஆக போகுது , என்னோட ஒரு வயசு சேத்தி "என்று சொல்லி அண்ணார்ந்து பிரம்மாண்டமாக சிரித்துக்கொண்டார்கள்.வீட்டுக்கு வந்ததும் "குறுந்தொகை(திருவேந்தி) " புத்தகத்தை தந்தார்கள்.மகன் எழுதியது படியுங்கள் என்றார்கள் .
"என்ன வேலை இருத்தலும் ,படிக்கிறதையும் ,எழுதுவதையும் ,நிறுத்த வேண்டாம் ". என்றார்கள் .
"அப்புறம் வீட்டுக்கு போனதும் , அப்பாகிட்ட , வல்லிக்கண்ணன் புத்தகம் ஒன்றும் ,"எஸ்.பொ" கிட்ட சொல்லி அவர் கொண்டு வரவேண்டிய புத்தகமொன்றும் ,இன்னும் இரண்டு மாசத்துல கொண்டு வரச் சொன்னேன்னு சொல்லுங்க ". "அந்தப் புத்தகங்களை , என் கண்ணுள்ள போதே பார்த்திடனும் " என்றார்கள் மாத்திரையை விழுங்கிவிட்டு .
"இன்னும் மூன்று மாதம் கூட தாங்க மாட்டேன், மறக்காம சொல்லுங்க " என்றார்கள் .கனத்த மனதுடன் அன்று விடை பெற்றுக்கொண்டேன்.
கட்டுரையாளர் : கழனியூரன் மகன் .
